Het objectief
Genomineerd voor de Hebban Debuutprijs 2024
Er is code rood afgekondigd: de laatste dag van februari zal stervenskoud worden. Toch wordt een grote stad overspoeld door toeristen met Peruaanse mutsen en lieden op deelstepjes die op weg zijn naar wat het grootste feest van het jaar belooft te worden. Het objectief beschrijft vierentwintig uur uit het leven van vijf dolende dertigers: Alexia, vertaalster van weerbarstige poëzie, Jessica, tropenarts in opleiding, David, een gefnuikte fotograaf op zoek naar de grote liefde, en zijn vrienden Brecht en Reaux. Als ijsschotsen botsen hun levens die ene dag tegen elkaar, terwijl zijzelf laveren tussen idealen en cynisme, tijdelijke woningen en toekomstloze baantjes, een hotpotrestaurant en een betonnen imitatiekerk, tegen de achtergrond van een stad die allang niet meer van hen is.
‘Martien van Agtmaal beschrijft in Het objectief in een fonkelende, filosofische en geheel eigen taal een beweging, een voortgang zonder duidelijk doel, een koude tocht die alle kanten uitwaaiert. Een roman dus die over alles en niets gaat. Maar kun je een tekst waarvan je niet uit kunt maken of die nu utopisch of dystopisch is zo omschrijven? Natuurlijk niet.Voor in het boek van Van Agtmaal staat een motto van Gerrit Krol : “Een stad is eigenlijk niet meer dan de verdichting van een aantal bewegingen die zich dagelijks herhalen”. Een debutant die uit niets iets kan maken en die in staat is om een dergelijk motto nu eens niet alleen maar pretentieus te laten klinken, maar de lezer vol genot van de eerste tot de laatste bladzijde op de uitwerking ervan te trakteren, die moet je koesteren.’
Juryrapport Anton Wachterprijs 2024
‘Verrassend is Het objectief in intelligente, schurende karaktertekening, in geestige, realistische details (ook van de seks).’
Trouw
‘De debuutroman Het objectief van Martien van Agtmaal is goed geschreven, doet je regelmatig (grim)lachen en laat je als lezer achter met de nodige vragen en onzekerheden, zoals dat hoort bij goede literatuur. (…) Het is een lezenswaardig, aanstekelijk en intrigerend debuut dat leest als een trein.’
Literair Nederland
‘aanstekelijk’, ‘Het objectief doet daarom het meest denken aan de eerste twee romans van Ben Lerner (…) intelligente en geestige romans’
De Groene Amsterdammer
‘een geslaagd, maar weerbarstig debuut’
Bazarow
‘Er is geen sprake van grote ontwikkelingen, maar dat hoeft ook niet in een mozaïekroman als deze, waarin je wordt ondergedompeld in een aantal levens. Je ervaart, als gezien door een objectief, de huidige gejaagde stad met haar rumoerige kroeg- en restaurantleven, de vrijwel permanente festivaltoestand van het moderne bestaan, de economische druk, die vrijwel iedereen nerveus maakt, de continue verhuisdrift en de stroom toeristen.’
Tzum
‘De vaart, de subtiele humor en de manier waarop alles bij elkaar komt zijn knap gedaan.’
Hebban
